BREAKING: Zduma newsflash! Het Corona-interview.
Voor deze nieuwsflash wijden we ons bij Zduma aan wel erg microscopische journalistiek!
Een opvallende gelijkenis met de jaren negentig viel de laatste dagen niet te miskennen. Iedereen spreekt erover, maar niemand wil het tegenkomen. Wat Dutroux in de jaren negentig veroorzaakte, lijkt het coronavirus twee decennia later opnieuw in onze actualiteit te leggen. Collectieve angst voor de onzichtbare vijand die mogelijks aan iedere straathoek wacht. Er luidt maar één advies: geef vreemde mannen geen hand. Jongens, houdt de kinderen binnen! In navolging van het vorige, veelgeprezen interview met de mossel (zie Zd-5, red.) besloot Zduma opnieuw journalistiek op scherp te drijven. Onze reporter sprong met microscopische precisie op deze mini-Dutrouxtjes en vroeg het Corona-virus zélf enkele gedurfde vragen, om hopelijk enige rust in onze hedendaagsheid te brengen.
“Het Corona-virus zit het liefst knus bij de haard”, verklaart aan ons het virus . “Of met een dekentje in de zetel, voor televisie met een zak chips. Het mag duidelijk zijn, wij virussen komen niet graag buiten.”
“En wij maar denken dat jullie jezelf willen verspreiden!”
“Allerminst. Ik kan natuurlijk niet veralgemenen, immers daarvoor moet ik mijzelf eerst splitsen, maar ik, als virus, ik kamp met verlatingsangst.”
“Verlatingsangst?”
“Freudiaans wel te verstaan. Er is niets onaangenamer dan de celdeling. Worden wij virussen gedwongen buiten te komen, kortom onze zetel te verlaten, lopen we rood en koortsig aan. Pas dan verspreiden wij ons. Zeg maar een soort antireactie. Tja, Corona’s zijn enig kind. Het is in de pandemie dat dat wij virussen een collectief Oedipuscomplex beleven. Het Aischylos-moment van de microben.”
“U zei dat u niet graag buiten komt. Wist u dat er intussen maatregelen zijn getroffen om bijvoorbeeld niet meer dan 1000 mensen op evenementen toe te laten.”
“Dit spreekt natuurlijk in ons voordeel.”
“Hoe bedoelt u? Ik dacht net dat dit was om de epidemie in te bannen?”
“Laten we stellen dat momenteel vijf procent van de bevolking het virus heeft. Dat zijn dus vijftig Corona’s op duizend mensen. U kan snel narekenen, had men evenementen met 10 000 mensen toegelaten, zouden er in dat geval vijfhonderd Corona’s naar buiten moeten. Terwijl wij niet anders willen dan in de zetel hangen. Het principe van Rawls, the common good, vindt hier aldus anabole toepassing. U moet weten: virussen zijn doorgaans erg altruïstisch tegenover elkaar.”
“Dat wist ik niet.”
“Absoluut. Zolang ze maar van onze chips afblijven.”
“Interessant.”
“Maar wij zijn ook xenofoob. Wij houden niet van andere organismen. Dat wij onze weg via Italië naar West-Europa probleemloos vinden, mag dan ook geen toeval zijn.”
“Hoe bedoelt u?”
“Ons doel is uiteindelijk in zo grote mogelijke getale aanwezig te zijn op de IJzerbedevaart.”
“?”
“Jazeker, in Vlaanderen voelen wij ons uiterst welkom.”
“Dank u!”
“Ik zei reeds dat wij graag aan de haard zaten! Geef ons maar een quarantaine in de Vlaamse villa."
“Ik weet niet of ik dat helemaal begrijp. Vertel eens, waarvan houden jullie nog zo?”
“Oh, fritten met stoofvlees.”
“Dat kennen jullie reeds?”
“Wij virussen zijn snelle ontdekkers.”
“Beste Corona, vergeef mij de vraag, want momenteel is men niet zo tuk op jullie, waarvan houden jullie niet?”
“Hm. Een goed verstaander heeft intussen reeds begrepen dat wij best met Marx te bestrijden zijn.”
“Met Marx?”
“De thesen van Feuerbach bijvoorbeeld. Verschrikkelijk! Jongens, echt niet om te lezen. Niet voor niets zijn wij uit China gevlucht. Gelukkig maar wordt Marx hier nog maar zelden gelezen. Daarom konden we ons, via Italië, die mislukte communisten –dààr hadden we nog een eitje te pellen– ook zo snel in het Westen verspreiden. Wij willen ook maar chips eten hé. Is dat niet onze vrijheid?”
“U bedoelt, dat u helemaal uit China deze weg heeft afgelegd, enkel om hier wat in de zetel te kunnen hangen?”
“Wordt er tegenwoordig dan iets anders met onze vrijheid gedaan? Vluchtelingen mogen misschien de Europese Unie niet binnen, maar wij virussen geraken er wel. Erdogan, Francken, Orban? Enkel Marx kan ons stoppen. Geef ons maar de haard en de Vlaamse huiskamer. Daar is het veilig. Of in een SUV met zetelverwarming. Tja, wij willen ook maar gedachteloos op de bank xenofobisch chips freten. ‘Proletariërs aller lande, verenig u’ Vies! Dàt noem ik nu eens besmettelijk.”
“Jullie Corona’s hebben wel gevoel voor humor.”
“En of! Ik zal eens mop vertellen. Vier russen kwamen eens een bejaardenhuis binnen…”
“En toen?”
“U begrijpt het niet?”
“Niet echt nee. Nu de lezer jullie wat beter heeft leren kennen, heeft u nog iets mee te delen?”
“Paprika.”
“Tot slot, er lijkt me een grote paradox te liggen in de idealen die u uitspreekt en het feit dat u als virus voortdurend muteert. Staat dat niet op gespannen voet met elkaar?”
“Daarin heeft u helemaal gelijk. Al is die spanning vooral oppervlakkig. Immers bacteriën muteren. Virussen niet. Maar het is goed dat de mensen dit geloven. Men moet hen nooit de volledige waarheid te vertellen. Kijk, om helemaal open kaart te spelen: als je hetzelfde wilt blijven, als je uiteindelijk zonder nadenken gedachteloos op de bank wilt hangen, is het soms nodig om 'de kracht van verandering' te gebruiken.”
De redactie bij Zduma, zoals iedereen niet ongevoelig voor de algemene hysterie in de media, experimenteerde alvast met enkele zorgvuldige opgestelde muizenvallen met paprikachips, toch slaagde er tot hiertoe nog niet in enkele Corona-virussen te vangen.
Uit: Zduma. Fictief tijdschrift voor literatuur. 12 maart 2020.
------ Update: In een persmededeling op 06 April 2020 kondigde Bart De Wever (NVA) aan: "Rusten op een bankje verboden? Sorry, dat ga ik niet handhaven." Zduma wist ongeveer één maand eerder al de vinger aan de pols van de Vlaamse Identiteit te leggen. ------