Een attente lezer vroeg op Zduma's Facebook om alsnog de filosofische vertwijfeling in de kappersstoel op te voeren. Zduma nam de toegeworpen handschoen op en bediende haar lezer van antwoord.
Echter om een persoonlijkheidsstoornis ad infinitum uit te weg te gaan liet onze redactie deze kelk eerder aan zich voorbijgaan. Gelukkig vonden wij alsnog een kandidaat die fier in de kappersstoel plaatsnam om dit moedig filosofisch engagement aan te gaan!
» Het meervoud van de Merovinger «
“Een oude Merovingische wijsheid gaat als volgt. Zodra een druif een andere ziet, groeit ze.”
Zduma: “Prachtig. Maar wat bedoelt u daarmee?”
“Veel. De wegen van een druif zijn ondoorgrondelijk. Dat geldt ook voor een Merovinger.”
Zduma: “Dat moet u aan onze lezers eens uitleggen.”
“Van Berkeley heb ik nog nooit gehoord. Ik kom uit een veel vroegere periode. Gelukkig hoef ik me daarom van al dat filosofische gedoe niets aan te trekken. Ik besta zoals de druif.”
Zduma: “De druif.”
“Het enkelvoudige dus. Toch zodra ik ben, ben ik reeds met anderen.” – “Hier graag wat korter alstublieft. Dank u.”
Zduma: “Het is zoals de druiven groeien.”
“Inderdaad ja. Is ieder begin al niet reeds begonnen, voordat het begonnen is?”
Zduma: “Vergeef ons. Wij spreken niet in druiven. Maar nu u voor de spiegel in een kappersstoel heeft plaatsgenomen…”
“Zie ik mijzelf ja.”
Zduma: “Wat zegt dat over u als Merovinger?”
“Dat ik logischerwijs aangroei natuurlijk. Zodra een druif een andere ziet… Ik ben blij dat we het daar eindelijk eens over kunnen hebben.” – “Daar nog een beetje.”
Zduma: “We?”
“Ik en mijzelf in de spiegel. En dan nog eens ik en mijzelf in de spiegel” – “Graag een meer Clovische haarsnit.”
Het worden van de druiven en deze heel eigen logica is ons historisch ontvallen. Complicaties bij iedere geschiedschrijving. Bij de D vonden wij in het grote boek der filosofen enkel Descartes terug. Niets over vroegmiddeleeuwse druiven.
“Ik ben opgelucht dat iemand er eindelijk eens achter vraagt. Dit is een knap gedachte-experiment.”
Zduma: “Zeker nu we het wat kunnen bij-föhnen.”
“Wat mij stoort, is dat men het alsmaar over ‘De Merovingen’ heeft. Terwijl dat geen correct Nederlands is. Ik vraag aan u toch ook niet of u over tien vingen beschikt?
Zduma: “Dat zou in het dagelijkse leven een hoogst eigenaardige vraag zijn.”
“Het is één vinger. Twee vingers. Zo ook wanneer één Merovinger voor de spiegel plaatsneemt. Twee Merovingers.” – “Kan u zo meteen ook wat bijkleuren alstublieft?”
Zduma: “Waarom vertelt u dit nu pas? U had een grote historische vergissing kunnen vermijden.”
“Dit is de eerste keer dat een Merovinger in een gedachte-experiment wordt opgevoerd. En dan nog voor een spiegel. Alstublieft: het meervoud van de Merovinger.”
Uit iedere historische periode vallen er lessen te trekken. Toch is het nooit te laat het worden van de geschiedenis zachtjes op de vingers te tikken. Uit dankbaarheid voor deze historische rechtzetting trakteerde Zduma onze op aandacht beluste Merovinger een extra verwenbeurt! Onze voor meervoudige verbuigingen hoogsensitieve man sliep tevreden in op de kappersstoel en werd in anachronistisch genot wakker met baroque haarsnit. Historische fout rechtgezet: zo loopt er maar één Merovinger rond.
Comentarios