Zdumi zijn kleine schrijfsels van Zduma.
Het gekibbel over doe-het-zelf-zaken is begonnen. Woensdag kon de opmerkzame luisteraar al in het radionieuws bijzondere uitspraken opvangen over een zogenaamde ondersterfte. Excuseer, vernam Zduma dat goed? Ondersterfte? “Men kan maar één keer sterven” luidde de allesomvattende verklaring.
Netjes opgelost. Een gebeurtenis verklaren door een schijnbaar verband houdend feit te vermelden. De behoefte is blijkbaar groot aan allesomvattende uitspraken. Gezien de verlangde grootspraak zou men evenwel kunnen stellen dat de komende weken de quarantaine wordt verlengd, aangezien een mens niest als die naar de zon kijkt.
We staan voor maanden aan gemopper. De universaliënstrijd uit de Middeleeuwen lijkt zich handenwrijvend opnieuw af te spelen. Toen luidde de poëtische, maar voor een Benedictijn bitter ernstige vraag: ‘Hoeveel engelen kunnen dansen op een naald? Op soortgelijke manier staan de VOKA’s, UNIZO’s en politieke achterhoedes in de startblokken, klaar iedere genomen maatregel als een diamant in het licht te houden.
Maar zoekt men licht of karaat? Hoe definieer je bestaan? Want de onderliggende vraag is niet: wat definieert een doe-het-zelf-zaak maar of definiëren bij voorbaat in haar opgave te kort schiet.
Vriend, let even op en lees het volgende zo nodig een twee keer. Omdat het zeggen ‘wat-iets-is’ meteen ook definieert ‘wat-het-niet-is’, opent het een discours aan niet-betekenis. Vergelijk het met het venster openen. Niet alleen zuurstof, maar een drektocht aan stof en onzin waait de kamer binnen. Je schrijft het in in een context aan niet-betekenis. Zduma zegt het je: de vensters vliegen open. Het worden Pandora’s hoogdagen.
In het pietluttigste misverstand wordt onze samenleving uitgevochten. Daarvoor hebben we vier en vervolgens nog eens drie jaar extra gestudeerd. Na een maandje quarantaine wordt het hoog tijd dat de menselijke soort zichzelf nog eens van haar sierlijkste kant laat zien.
Laat in al deze ijver Zduma aan diegenen die graag alles-willen-zeggen één ding meegeven: leven doet men altijd fout. Laten we vooral niet proberen het te juist te doen.